من صبورم اما به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم
من صبورم اما چقدر با همه ی عاشقیم محزونم
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم
من صبورم اما بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند … می ترسم
من صبورم اما آه … این بغض گران صبر نمی داند چیست
دلنوشته ها و متون زیبا …