مرا به فتنه گه عشق چه خوب حواله کردی
زین عقـــــــل سخت مرا عجب دیوانه کردی
مرا به موســـــــــــم گل چنان شـکفتی زنو
که فصل زمســـتان مرا بهـــــــــــــارانه کردی
مراکه سرد بودم زین دنیـــــــــــــــای بی ثمر
شور و شوق دادی و مســـــــــــــــتانه کردی
رهاندی مرا زدرد و محنت بی کســـــــــــــی
هرچند که مـــــــــــرا به درد دوری آواره کردی
در طریقت تو نیســـــت ره مهــــــــــــــــرو وفا
چرا قلـــــب مرا زین میان نشـــــــــــانه کردی
برو به کار خود سرخوش و شــــــــــــــــادباش
گرچه چشـــــــــــــم مرا زغــــــم خونابه کردی